ชีวิตออแพร์เริ่มต้น ในวินาทีสุดท้ายที่งานปฐมนิเทศของเอเจนซี่จบลง บ้างโฮสแฟมิลี่ขับรถมารับที่โรงแรม บ้างต้องต่อเครื่องบินไปอีก แต่ท้ายที่สุดแล้วทุกคนล้วนต้องเจอะเจอกับ "การทักทายแบบอเมริกัน"
"Ahhh My name is Jaew, Ahhh nice to meet you" บ้าเหรอไม่ต้องแนะนำตัวแล้ว
"กอด เข้าทางซ้ายหรือขวาดี ละเรา" โอ้ยไม่ทันแล้ว พอเอาเข้าจริง
"kiss ครั้งเดียว อิอิ จูบไม่ทันจริง ๆ เพราะมัวแต่ตื่นเต้น"
"shake hands เหรอ" แจ๋วคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ทุกอย่างผุดขึ้นมาให้ความตื่นเต้นทวีคูณ
แจ๋วเดินลงบันไดมาที่ลอบบี้โรงแรมตรงเข้าไปหาโฮสแม่กับน้องคนเล็ก แว๊บเดียวแม่ say hi แล้วก็กอดเรา เวลานั้นแจ๋วอยากจะบอกยังงงงวยอยู่ นอกจากคำพูดสวัสดีกับเป็นผู้ถูกกอดแล้วนั้น,,,แจ๋วไม่ได้กอดกลับหรือว่าหอมแก้มทักทายเลย ได้แต่เดินตามไปขึ้นรถอย่างงงมากขึ้น "ทำไมมันเร็วอย่างนั้น เรายังไม่ทันตั้งตัวกอดเลย" พร้อมกับไออุ่นจากการกอดที่ค่อย ๆ จางหายไป เมื่อแจ๋วลงจากรถเหยียบลงบนพื้นโรงรถที่มีโฮสพ่อและน้อง ๆ อีกสองคนออกมาต้อนรับ ทางด้านพ่อเพียงแค่สวัสดีและ shake hands
เคยได้ยินมาว่าวัฒนธรรมที่นี่มีความแตกต่างมากมาย เพราะเป็นประเทศที่กว้างและมีความหลากหลายของเชื้อชาติ รวมทั้งในครอบครัวที่แจ๋วมาอยู่ด้วยก็มีความแตกต่างเล็กน้อย แจ๋วได้เรียนรู้และผึกการจูบทักทายจากคุณปู่คุณย่าที่แสนใจดี ทั้งสองมาเยี่ยมหลานที่บ้าน ท่านเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากทักทายคนสำคัญอย่างหลายผู้แสนน่ารักหมดแล้ว ก็หันมาทักทายแจ๋วพร้อมกับการสวมกอดที่แอบใจดี แจ๋วตกใจนิด ๆ ที่คุณย่าหอมแก้ม ส่วนแจ๋วแค่เอาแก้มชน ไม่ใช่เราเอาไปชนเขานะเพราะคุณย่าเข้ามาชนเพื่อหอมแก้มเราต่างหาก พอทักทายหลาย ๆ ครั้งเข้าแจ๋วก็หอมแก้มคุณปู่คุณย่าทันแล้ว เย้!!!
กอดของคุณยายบ้านเพื่อน ท่านกอดแบบอบอุ่นแต่ไม่ได้หอมแก้ม
โฮสบ้านเพื่อนแค่พูดสวัสดี ไม่มีทั้งกอดและหอมแก้ม
ทักทายเด็กน้อยที่เราไปเลี้ยง แจ๋วแนะนำว่าควรจะเข้าไปกอดและหอมน้อง (แอบรักเด็กไรงั้นค่ะ) แจ๋วแอบเตือน เพราะตอนนี้มานั่งนึกเสียดายที่เราไม่ได้ทำ (เรื่องจริงก็คือเราไม่ได้มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กไรมากมายนัก ณ จุดนี้ นะค่ะ เลยทำให้แจ๋วลืมสวมวิญญาณรักเด็กในเวลานั้น ปล.แต่จริง รักเด็กนะ จุบุ๊ จุบุ๊)
.JPG)
No comments:
Post a Comment