มึน ๆ ที่ก้นครัว

เราแทบกรี๊ดกับอาหารเมืองมะกัน อาทิตย์แรกทำเอาผอม แอบเรื่องมากที่ไม่ชอบกินอาหารฟาสฟู้ส (fast food) และไม่กินชีส (Cheese)  ไปที่ไหนก็มีแต่คนกินชีส  เรากินได้แต่ไม่มากและไม่ใช่ทุกวัน อยากหัวเราะดัง ๆ


"แล้วดิ้นรนมาอยู่ที่เมกาทำไม ??" หลายคนแอบถาม

ตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องกินสักนิด  เขียนบทความนี้เพื่ออยากเตือนเพื่อน ๆ ที่ไม่ชอบ junk food และไม่ค่อย กิน cheese  ให้คิดถึงเรื่องอาหารการกินของตัวเองด้วย  เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่ที่เราลืมไปสนิท  

อย่างที่รู้ว่าประเทศเขาเจริญแล้วดังนั้นร้านอาหารไทย  เม็กซิกัน อิตาเลี่ยน จีนมีอยู่ทั่วประเทศ   แต่ร้านแถวบ้านที่เราไปอุดหนุนส่วนใหญ่พ่อครัวแม่ครัวเป็นคนลาว (มาจากประเทศแท้) หรือไม่ก็คนเวียดนาม  รสชาติก็แตกต่างกันไปและบางจานก็ไม่ค่อยใกล้เคียงอาหารไทยเท่าไร  ไม่ว่ากันแต่อย่างน้อยต้องชิมส้มตำทุกร้าน  จานละประมาณ 200-300 บาทได้ รสชาติส้มตำแต่ละร้านบ้างก็อร่อยแซบ บ้างก็อร่อยแปลก ๆ บ้างก็ทำเอางงว่านี้เหรอส้มตำ

สุดท้ายต้องบอกตัวเอง "ถ้าไม่ทำกับข้าวไทยกินเองแล้วใครจะทำให้ ถ้าจะไปเสียเงินที่ร้านทุกอาทิตย์ก็ไม่ไหว  อยู่ไปได้ 2 อาทิตย์ โอกาสดีได้ไปซุปเปอร์มาเก็ต  เราก็มองหาทุกอย่างที่สามารถทำอาหารไทยได้   พยายามสุด ๆ แล้วสิ่งที่ได้ คือ  อาหารสำเร็จรูป ที่ข้างกล่องเขียนว่า ผัดไทย ลองกินดูเราว่ามันไม่ใช่ อ่ะ (เสียชื่ออาหารไทยหมด)  ข้าวหอมมะลิไทย  น้ำปลาตราทิพรส  วุ้นเส้น ทั้งหมดนี้จะเอามาทำอะไรได้บ้างปวดหัวจัง   (เราไปซุปเปอร์อเมริกันเลยไม่ได้อะไรมากเพราะเขามีมุมอาหารเอเชี่ยนแต่ประมาณ 1 เปอร์เซ็นต์ของอาหารทั้งหมด) พออยู่ไปสักพักได้รู้จักเพื่อนคนไทยแถวบ้านเขาบอกว่ามีตลาดเอเชี่ยนขับรถไป 30 นาที มีอาหารที่คุ้นเคยแยะมากมาย

อยู่มาได้เกือบ 2 ปีแล้ว  เริ่มคุ้นเคยกันอาหารและยี่ห้ออาหารของที่นี่มากขึ้น  บางครั้งก็ใช้ทดแทนกันไป พอสรุปสาเหตุที่ไม่ได้เครื่องปรุงมาทำอาหารในช่วงแรก ๆ มากนัก เป็นเพราะ

1. เพราะเราไม่รู้จักยี่ห้ออาหารและชนิดอาหารที่เขาขาย เป็นการเตรียมตัวลอกเข้าไปดูเว็บนี้เล่น ๆ ให้คุ้นเคยและจะได้คิดดัดแปลงของต่าง ๆ ไว้ปรุงเป็นอาหารไทยที่อยากกินได้ล่วงหน้า http://www.walmart.com/ หรือ http://acmemarkets.shoplocal.com/acmemarkets/default.aspx?action=entryflash&citystatezip=07728 หรือไม่ก็เข้าเฟสบุ๊ค Serch หากรุ๊ป Thai food หรือคำว่าอะไรก็ว่ากันไป ตามกลุ่มเฟสจะมีคนไทยจากหลายมุมในอเมริกาทำอาหาร/เครื่องเทศ/อุปกรณ์ต่าง ๆ ขาย ส่งทั่วอเมริกา

2. ไม่รู้ศัพท์ของส่วนผสมที่เราต้องการที่แท้จริง จึงไม่สามารถอธิบายสิ่งที่เราต้องการหาซื้อได้ พนักงานจึงไม่สามารถช่วยเราหาได้ (อย่างเช่น เส้นหมี่ขาว เส้นเล็ก ใช้คำว่า rice noodles เส้นใหญ่ wide rice noodles) ดูตัวอย่างคำศัพท์ทางด้านอาหารได้ที่ลิงค์นี้ http://iliveinusa.blogspot.com/2015/04/american-english-for-thai-food.html

3. ซอสต่าง ๆ ที่นี่มีมากมาย มีทั้งน้ำปลาตราทิพรส (fish sauce) ที่มุมเอเชี่ยน ซอสต่าง ๆ โดยรวมแล้วส่วนใหญ่จะเป็นอเมริกันซอส แม็กซิกันซอส อิตาเลี่ยนซอส ไว้ทำอะไรบ้างก็ไม่รู้

เครื่องปรุงต่าง ๆ ที่ได้มา ทำเมนูง่าย ๆ ได้เช่น ไก่ทอดกระเทียมเสิร์ฟพร้อมไข่ดาว ว้าว!!! ไข่ยัดไส้ ข้าวผัด ผัดมะเขือยาวเนื้อ ยำวุ้นเส้น ผัดปลาใส่ขึ้นช่าย ส้มตำ และต้มยำ







เกร็ดความรู้เล็กน้อย

ชีสแข็งก็คือชีสยืด ๆ ในพิซซ่า เมื่อโดนความร้อน (อย่าว่าฉลาดน้อยนะ เพิ่งรู้จริง ๆ หุหุ)

อเมริกันมักกินไก่หรือแฮมมากกว่าเนื้อหมู

มะนาวที่นี่ลูกรี ๆ เหมือนเลมอนแต่เล็กกว่า และสีเขียว ผิวขรุขระนิดหน่อย เรียกว่า Lime เหมือนกับลูกกลม ๆ ดิงบ้านเรานั่นแหละ

มะเขือยาวที่นี่เหมือนแตงกวา (ตอนแรกว่าจะผัดแตงกวา กลายเป็นผัดมะเขืออร่อยไปสะงั้น)

พริกบางชนิดที่นี่กินสด ๆ เผ็ด แต่พอเอามาทำต้มยำเหมือนได้กินแกงจืด

ตลาดแม็กซิกัน  มีของสดและผัก ที่เอามาทำกับข้าวไทย ได้เยอะแยะ